بیانیه ی مأموریت مجتمع آموزشی راه رشد اهواز
مأموریت ما تعلیم و تربیت برای حرکت به سوی زندگی متعالی است. می خواهیم کسانی که به ما اعتماد می کنند بتوانند در ایجاد ارتباط با خود، دیگران، جهان هستی و خدا به توانمندی های موثری دست یابند.
در تحقق این مأموریت به ارزشها و اصول زیر معتقدیم:
دورنمای فعالیت های دبستان راه رشد اهواز
امروزه مدرسه به عنوان یک سرمایه ی اجتماعی، نهادی است متشکل از ارکان اصلی جامعه یعنی والدین، دانش آموزان و معلمان که هر سه خود از سرمایه های اجتماعی می باشند و توسعه و پیشرفت هر کشوری در گروی توسعه یافتگی، پیشرفت و کارآمدی این سرمایه ها است.
از آن جایی که تعامل این ارکان در فرآیند نظام تعلیم و تربیت هر کشور به عنوان یک راهبرد اساسی مورد توجه می باشد؛ برآن هستیم تا در مجتمع راه رشد اهواز در پی تقویت این تعامل با ایجاد شرایطی کیفی، فرآیند نظام آموزشی و پرورشی را در قالب سبکی منحصر به خود محقق سازیم.
گام اول در شکل گیری این مهم، ایجاد و تعهد نسبت به اصل مهم «بهداشت روانی» در بین دانش آموزان، والدین و معلمان می باشد تا از این رهگذر بتوانیم زمینه ای برای برقراری تعامل سازندهی این ارکان فراهم سازیم و در فضایی عاری از هر گونه دغدغه ی غیر متعارف، شرایط را برای شکل گیری فرآیند یاددهی- یادگیری در مدرسه مهیا سازیم.
بهداشت روانی شامل شناخت حداکثری از خود (توانایی ها، قابلیت ها، علایق و محدودیت ها)، مسئولیت ها، انتخاب ها و شیوه های تلاش برای رسیدن به هدف می باشد.
«یادگیری» فرآیندی است که طی آن دانش آموز، والدین و معلم در تعاملی با همدیگر امکان تحقق آن را فراهم خواهند کرد. اگر دانش آموز را در عرصه ی یادگیری، تنها بدانیم؛ طبیعی است که این مهم به درستی و کمال محقق نخواهد شد.
میزان تعامل سازنده ی این سه گروه با همدیگر در شکل گیری «شوق به یادگیری» در دانش آموزان بسیار مؤثر است. دانش آموز تنها عضو این جریان و فرآیند نیست که ما صرفاً از او بخواهیم تلاش نماید و همواره با نهایت کیفیت درس بخواند و والدین و معلم نیز به کار خود ادامه دهند؛ بلکه سهم هر کدام در این جریان، بسیار حیاتی و مهم می باشد.
خانه و والدین، موقعیت اولیه ی شکل گیری شوق به یادگیری در دانش آموز است. والدین تعریفشان از یادگیری و انتظارشان از آموخته ها و فراگرفته های فرزندشان چیست؟ آن ها تلاش فرزندشان در مسیر یادگیری را چه چیزی تعریف کرده اند؟ فکر می کنند کدام دسته فعالیت ها از جانب دانش آموز به مثابهی یادگیری و آموزش می باشد؟ عرصه و گستره ی این فعالیت ها را در کدام بخش ها، حوزه ها و موقعیت ها تعریف میکنند؟ آیا والدین مجموعه ی انتظارات و باورهایشان را در اشتراک با رویکرد، استراتژی و چشم انداز مدرسه به میان آورده اند؟ اگر فرآیند یاددهی – یادگیری را واگنی تصور کنیم که بر ریلی اختصاصی امکان حرکت دارد؛ والدین چه باوری نسبت به این که یکی از این ریل ها هستند، دارند؟
نهایتاً توجه به این اصل محوری و اساسی که شوق به یادگیری از درون خانواده و نحوهی تعاملات و مراودات والدین با فرزندشان در دانش آموز شکل می گیرد و تقویت آن در مدرسه و توسط معلمان می باشد.
موقعیت دومی که بیش تر به تقویت این شوق و شکوفاسازی استعدادها و قابلیت های دانش آموز خواهد پرداخت، مدرسه است. در یک تعریف کُلی می توان گفت «مدرسه عبارت است از کلیه ی سخت افزارها، نرم افزارها و نیروی انسانی شاغل در آن به عنوان معلم که می تواند دانش آموز را با فعالیت هایی که دانش و تجربه های قبلی او در آن نقش اساسی دارد درگیر نماید و فرصتی مناسب جهت بروز یافته ها و ساخته هایش به او دهد که استمرار چنین رویکردی، منجر به افزایش شوق به مدرسه و یادگیری می گردد.»
در رویکرد تعلیم و تربیت نوین، توجه به انسان و رعایت ارزشهای انسانی و تقویت توانایی و استعداد او در مدرسه از اصلی ترین مأموریتها میباشد. از این رهگذر و با توجه به اهداف و راهبردهای مجتمع راه رشد اهواز، واحد دبستان به دنبال شکوفاسازی استعداد و توانایی دانش آموز از طریق کسب مهارت های اصلی، کشف مسأله و یافتن راه حل آن بر اساس رویکرد شناختی میباشد.